ισόλεκτος

ἰσόλεκτος, -ον (Μ)

(για στίχους) αυτός που αποτελείται από ίσες, δηλ. ισοσύλλαθες λέξεις, ή, κατ' άλλη ερμηνεία, που έχει συντεθεί αντιθετικώς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἰσ(ο)-* + -λεκτος (< λέγω), πρβλ. καινό-λεκτος, κοινό-λεκτος].